زى إبنى
محمود عمار الزلبانى
(((((((زى إبنى****))))))))
فى مرة قاعد وفكرى شارد
فى دنيا واخده العقل منا
الكل فيها بيجرى جامد
ولو هدى هيحصل ايه
عدى جنبى طفل باكى
الدموع ماليه عنيه
روحت واقف مرة واحدة
وإبتديت أنده عليه
ما اخدش باله من ندايا
مشيت وراه أمسك إيديه
سألته ياابنى قولى مالك
فيه حد تاهلك مش لاقيه
مسحت دمعه عن خدوده
والدمع نازل زى سيل
كررت برضو سؤالى تانى
يا ابنى قولى بس مالك
قال لى ضاع منى حنانى
والدنيا قاسية كمان عليا
كنت بأتمنى زمانى
ما الاقيش فيه الاسية
والهنى يعرف مكانى
وأضحك الضحكة اللى هيه
والألم ينسى طريقى
الكل ضاع منى ف ثوانى
أنا الوحيدلأمى وأبويا
ما لهمش غيرى حد تانى
كنت نور الشمس ليهم
كنت غنوة م الاغانى
كنت ضحكةفى عيونهم
كل شئ فاتوه عشانى
ماعرفش إن الخلق قاسية
بعد ما راح الأب منى
الأيام ما عادتش ماشية
لقيت نفسى فى الشوارع
مش لاقى اللقمة حاف
حسيت الفرح بايع
كنت انادى عليه يخاف
أمى شالت همى بعده
البكى دبل عنيها
والهموم طحنت كتافها
ضاعت منى مش لاقيها
يا ناس لو حد شافها
يا ريت يقولى هى فين
بعدما لفيت شهور
والقلب جوايا حزين
والزمان بيا يدور
حدقال لى أمى ماتت
روحت ادور فى القبور
وقعدت انادى بعزم صوتى
كنتو ليه بس تجيبونى
خليتو حياتى زى موتى
هى دى كل الحكاية
يا عم خلينى لسكوتى
سيبنى بلاش تمشى ورايا
قولت تقبلنى ابوك
أنا وحدى عيش معايا
الحياة تصبح جميلة
والقمر يطلع ليلاتى
تسعد ايامى القليلة
يلا قوم إمسح دموعك
الحياة محتاجة حيلة
والضلام هيخاف شموعك
والضلام هيخاف شموعك
