سامحينى بكيتك
محمدعبدالرحيم
مقدمة
يبكى القمر على صدرك
المهموم..
تنزل دموعه بحرقة
على توبك
تكتر بيوت الحزن حواليكى..
وتهز إحساس الجلد
والصبر
وكل يوم الفجر
حيفوتك..
ماتلحقيش الضهر
قبل العصر
ماتحضنيش الشمس
لماتميل ..
مواويل على نيل الأسى
والمر
والف حاجة بتتحرق
وتموت..
والف حاجة بتتسرق
م العمر
...............
دمعك اكيد فية..
ما الجرح كان لية
إنسى البكا شوية..
دا طريقه
من دمى
مسحته بأديا..
فى عينيك وعينيا..
لسوعنى ياامى..
لسوعنى ياامى
................
ياغربتى فى حضنك..
وفى قلبى احساسك..
ياادين وبتغير..
اسمى فى كراسك
ياعزوة لو تكبر..
ياصبر لو تصبر
فى أب بيكبر ..
وام بتسمى
...............
ليه مادنيتك عالية..
وادانها مش طالع
لاعرفت انا فرضى..
ولاكنت يوم
سامع
وبقية القصة..
فى المسجد الأقصى
سطورها مش ناقصة..
وحروفها من دمى
................
سامحينى بكيتك..
بكلامى وبجرحى
انااللى بتجاوز..
وانتى اللى بتسامحى
انااللى من دمك..
ضمك على همك
للدجلة طال..
دمعك
هز الرشيد..همى
